Muhammed bin İdris eş-Şâfiî (Hicri 150 – Hicri 204 / Miladi 767 – Miladi 820), İslam hukukunda Şâfiî mezhebinin kurucusu olan büyük bir İslam âlimidir.
Doğumu ve Soyu: İmam Şâfiî'nin soyu, İslam peygamberi Hz. Muhammed'in (s.a.v.) dedesi Hâşim'e dayanır. Bu durum, onun İslam dünyasındaki saygınlığını artırmıştır.
Eğitimi: Küçük yaşta Kur'an-ı Kerim'i ezberlemiş ve Arap diline olan hakimiyetiyle dikkat çekmiştir. Mekke'de Müslim bin Halid ez-Zencî'den fıkıh dersleri almış, daha sonra Medine'ye giderek İmam Mâlik'in öğrencisi olmuştur. İmam Malik'in vefatına kadar onun yanında kalmış ve Muvatta adlı eserini ondan öğrenmiştir.
Fıkhi Görüşleri ve Mezhebi: İmam Şâfiî, İslam hukukunda kendine özgü bir metodoloji geliştirmiştir. Usûl-i Fıkıh ilminin kurucusu olarak kabul edilir. Şâfiî mezhebi, Kur'an, Sünnet, İcmâ ve Kıyas delillerini esas alır. Ancak, istihsan ve mesalih-i mürsele gibi delillere mesafeli durmuştur. Fıkhi görüşleri, El-Ümm adlı eserinde toplanmıştır.
Eserleri: İmam Şâfiî, fıkıh, hadis, tefsir ve dil alanlarında birçok eser kaleme almıştır. En önemli eserleri şunlardır:
Etkisi: İmam Şâfiî, İslam dünyasında büyük bir etki bırakmıştır. Şâfiî mezhebi, günümüzde Endonezya, Malezya, Mısır, Doğu Afrika ve Güneydoğu Asya gibi bölgelerde yaygın olarak takip edilmektedir. Ayrıca, onun geliştirdiği usûl-i fıkıh metodolojisi, diğer mezheplerin de gelişimine katkıda bulunmuştur.
Vefatı: İmam Şâfiî, 204 (820) yılında Mısır'da vefat etmiştir. Kabri, Kahire'de bulunmaktadır ve ziyaretgâh olarak kabul edilir.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page